ไชน่าทาวน์ เก๋ากว่าเดิม (ตอน2)

ต่อเนื่องจากฉบับก่อนที่ผมยังเตร็ดเตร่ พาโอรีโอ้เที่ยวท่องล่องล้ออยู่แถวเยาวราชช่วงวันหยุดยาวต้นปีซึ่งเป็นช่วงเวลาแสนชิลอย่างหาได้ยากสำหรับผมในแต่ละปี พอออกจากโรงแรม Baan 2459 ผมขับวนแถวนั้นอีกรอบหนึ่ง ผ่านแยกเฉลิมบุรี วนไปจนเข้าซอยนานา ที่เป็นที่กล่าวถึงในโลกโซเชียลและของบล็อกเกอร์ทั้งชาวไทยและต่างชาติว่าพลาดไม่ได้สำหรับนักท่องเที่ยวที่มาไชน่าทาวน์ เพราะเพียงแค่ซอยนานาซอยเดียว ก็เป็นที่รวมของโฮสเทลสุดฮิป คาเฟ่ชื่อดัง คนต่อคิวยาวเหยียดตั้งแต่ร้านยังไม่เปิด ไปจนถึงบาร์เกร๋ๆ แสงไฟสวยสลัวชวนให้กดชัตเตอร์ยามค่ำคืน เรียกได้ว่า ซอยนี้กลายเป็นซอยที่ไม่หลับใหลอีกต่อไป

ผมจอดรถใกล้ๆบาร์ที่ชั้นสองเป็นโฮลเทลมีเพียงห้องพักเดียวโดดเด่น แล้วเดินละเลียดไปตามซอกซอย เข้าร้านนั้น ออกคาเฟ่นี้ เพื่อจะไปทะลุผ่านแยกเฉลิมบุรีอีกครั้ง ตรงขึ้นไปใจกลางเยาวราช ระหว่างเท้าก้าวเดิน ใจไพล่นึกถึงบรรยากาศเก่าๆสมัยยังเด็ก บ้านเก่าของผมอยู่ในซอยแถวโรงหนังเฉลิมเขตร์เก่า แม้ปัจจุบันจะถูกรื้อถอนไปแล้ว แต่ความทรงจำยังชัดเจน เวลาเกือบ 40 ปี แถวเยาวราชเปลี่ยนไปเรื่อยๆตามยุคสมัย แต่สิ่งที่ยังเหมือนเดิมก็คือ ย่านนี้ยังคงเป็นแหล่งของกินสุดฮิต ของอร่อยๆ สตรีทฟู้ดเรียงรายทอดยาวไปตามถนนเส้นหลักของย่าน แม้จะมีร้านรวงเก่าไปใหม่มา ชิคๆมากมาย แต่หากมองเข้าไปตามตรอกเล็กๆ ภาพที่คุ้นตาไม่เปลี่ยนและเป็นภาพที่มีเสน่ห์มากสำหรับคนรักการถ่ายภาพอย่างผมก็คือ อากง อาม่า ยังค้าขายของกินของใช้อย่างขยันขันแข็ง เสียงล้งเล้งโหวกเหวกก็ยังเหมือนเดิม เป็นภาพและเสียงที่ทำให้ผมยิ้มกับตัวเองออกมาอย่างไม่รู้ตัว แวะถ่ายภาพสตรีทให้พอสบายอารมณ์ก่อนจะเดินเรื่อยเปื่อยไม่รีบร้อน เข้าตรอกไปทะลุอีกด้าน เป็นฝั่งตรงข้ามวัดเล่งเน่ยยี่ หรือ วัดมังกรกมลาวาส ผมเลยได้โอกาสเข้าไปไหว้พระ ขอพร ทำบุญ ในจังหวะที่ผู้คนบางตาพอดี

หลังจากกลับมารับโอรีโอ้ ขับพากันขึ้นทางด่วนกลับบ้าน ผมคิดอะไรขึ้นมาได้ … จะวันปีใหม่ฝรั่ง ปีใหม่ไทย หรือปีใหม่จีน ก็ล้วนเป็นมงคลทั้งนั้น บางคนใช้โอกาสเหล่านี้ เป็นจุด start เริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ บางคนอยู่บนเส้นทางเดิมแต่เปลี่ยนวิธีคิด และบางคนอาจใช้เป็นความหวังใหม่ๆที่คาดไว้ให้ดีกว่าปีเก่าหรือดียิ่งๆขึ้นไป แต่ไม่ว่าจะปีไหนๆ ผมเห็นตรงกับคุณนิ้วกลมในหนังสือ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นล้วนมีความหมาย ที่ว่า